Mijn Eerste Blog: Adem in, Adem uit

Mijn lichaam vertaalt de spanning die zich in mijn hoofd afspeelt: zenuwachtig zit ik met mijn tenen te tikken op mijn schoenzool. Adem in, adem uit. Jeetje, daar zit ik dan. De allereerste post op mijn nieuwe website.

De afgelopen weken zat mijn hoofd bomvol met ideeën voor wat in eerste instantie mijn blog zou worden. Natuurlijk schreef ik het overgrote merendeel niet op of noteerde ik de ideeën in mijn telefoon, \”want dat onthoud ik wel\”, en zodoende verstreken de eerste dagen en raakte mijn hoofd steeds voller. Langzaam maar zeker kreeg mijn blog vorm, maar helemaal tevreden was ik niet. Het zag er ook niet naar uit dat ik dat ooit nog ging worden.

Op zulke momenten begint mijn hoofd een debat te voeren tegen zichzelf (en geloof me, daar ben ik goed in). Zodra er bij mij twijfel toeslaat, kan ik mezelf urenlang verliezen in gedachten. Niet per se urenlang achter elkaar, ik kan dit rustig verspreiden over meerdere dagen tot weken. Die gedachten brengen me uiteindelijk nooit naar een conclusie, dus erg effectief zijn ze niet. Integendeel: ik heb in die tijd zóveel redenen bedacht waarom een bepaalde gedachte wel of niet waar is, dat het eigenlijk alleen maar extra angst oplevert.

Je kunt je nu natuurlijk afvragen: \”als je weet dat het alleen maar nadelen heeft, waarom doe je dat dan, dat overdenken en dat piekeren?\”, wat een terechte vraag is. Echter is het ook een ontzettend vervelende vraag, want ik heb simpelweg het antwoord niet. Sterker nog, ik stel mezelf regelmatig dezelfde vraag – waar ik dan weer urenlang over kan nadenken, net zolang tot ik er bewust van word dat ik weer terecht ben gekomen in een vicieuze cirkel.

Zodoende kwam ik ook aan het begin van deze week ook in zo\’n vicieuze gedachtencirkel terecht, die uiteindelijk leidde tot het verwijderen van de hele blog. Ik zag geen andere oplossing meer, maar achteraf gezien was het de beste keuze. Als ik met mijn site de boodschap wil overbrengen die ik wil overbrengen, moet ik me daar zelf ook goed bij voelen. Dus ik begon weer opnieuw. Het kostte me veel slaap, het leverde me regelmatig de gedachte op of ik voor het bouwen van de website niet gewoon een professional had kunnen inhuren, maar hier is hij dan. Ik presenteer hem met trots. Welkom in mijn brein.

Mijn tenen tikken nog steeds tegen mijn schoenzolen. Ik merk dat ik vermoeid ben door alle spanning van vandaag en de afgelopen week, maar toch sluit ik mijn allereerste artikel op mijn nieuwe website met een tevreden gevoel af. De eerste van velen, ik weet het zeker. Nog één diepe adem in… en adem uit.

Ben jij ook een overdenker of een piekeraar? Waar denk/pieker je voornamelijk over?

Heel veel liefs,
Bo